Rozdział I - Pierwszy Pokemon

-Teraz cię rozwalę ! - krzyczał jakiś młodzieniec biegnąc do swojego towarzysza. Był to Alan. Szesnastoletni chłopiec o krótko ściętych, gęstych, czarnych włosach. Miał szeroki, mały nos i duże brązowe oczy przypominające dwa rubiny. Wzrostem przerastał Charizarda a temperament miał równie gorący co on. Jego budowa jest ponad przeciętna, no cóż, wkońcu pół życia spędził ćwicząc. Ubrany był w szerokie dresowe spodnie i bluzę 'la gangsta. Alan mieszka wraz z matką i przyjacielem (o którym zaraz będzie mowa) w jednorodzinnym domku niedaleko laboratorium profesora Elm'a w mieście New Bark Town. Nigdy nie poznał swojego ojca, który go opuścił gdy ten miał zaledwie rok. Alan chciałby go odnaleźć i zapytać dlaczego pozwolił na to by jego własny syn go nigdy nie poznał. Marzy o przygodzie pokemon.
-Zaraz się o tym przekonamy ! Tylko nie płacz jak dostaniesz po gębie - odezwał się drugi młodzieniec, Shadow. Shadow jest o rok młodszy od Alana ale zawsze dorównywał mu siłą. Od małego lubili się nawzajem drażnić, lecz gdy drugi chłopiec skończył 11 lat, jego rodzice zginęli w wypadku samolotowym. Od tego czasu zmienił się z pogodnego i szczęśliwego, w skrytego i mrocznego chłopaka. Shadow ma lśniące, niebieskie włosy, doskonale pasujące do jego obojętnego wyrazu twarzy. Pod jego prawym, czarnym okiem można dostrzec bliznę po pamiętnym wypadku z Taurosem (chłopiec próbował go złapać lecz skończyło się to fatalnie). Miał podobny styl ubrań co Alan - ciemna bluza z kapturem i ciemne jeans'y. Sam sprawiał wrażenie chłopaka, który dopiero co wyleciał z Hadesu.
Obydwaj chłopcy lubili sobie razem powalczyć (oczywiście w rękawicach bokserskich), bowiem każdy z nich myślał że jest lepszy od drugiego.
-Chłopcy przestańcie ! Podejdźcie tu do mnie - odezwała się wyraźnie podekscytowana matka Alana, wchodząc do ogrodu gdzie Alan i Shadow toczyli codzienną bójkę.
-Co jest mamo.
-Mam dobre wieści. Właśnie dzwonił do mnie profesor Elm. Powiedział że możecie już odebrać swoje pierwsze pokemony.
-HURA! - Alan upadł na ziemię i ze szczęścia zaczął się po niej tarzać.
-Przestań błaznować i chodź już do niego. - powiedział poirytowany Shadow.
Chłopcy wyszli z ogrodu i skierowali się w stronę Laboratorium Prof. Elma które znajdowało się po drugiej stronie rzeki na niewielkim pagórku.
-Chciałbym Dragonite'a - odezwał się nagle Alan.
-Alan przygłupie ...
-Mówiłem ci żebyś mówił do mnie Azyl !
-Ok, więc Azyl przygłupie, Dragonite jest trzecią formą pokemona więc nie ma szans byś go dostał a poza tym on jest z regionu Kanto.
-Haa, co ty taki podjarany bo się książki na pamięć nauczyłeś, przecież wiem, nie jestem idiotą ... Jak ty - dokończył po cichu.
Gdy chłopcy weszli do laboratorium, Azyl aż otworzył oczy ze zdumienia. Pomieszczenie wydawało się jakby nieskończenie wielkie. Wszędzie biegały pokemony, panował tu wielki harmider. Odrazu ujżeli profesora Elma który siedział przy biurku wyraźnie nie mogąc się skupić.
-Nie dziwię mu się - pomyślał Alan zatykając uszy bo na ramię skoczyła mu mała Aipom która zaczęła mu wrzeszczeć do ucha.
Razem z Shadowem podeszli do Profesora.
-Dzień dobry - odezwał się Alan.
-My przyszliśmy po pokemony - powiedział, uśmiechając się ze szczęścia.
-Ach, tak ... Widzę że nie możecie się doczekać - odezwał się profesor, a po jego minie można było stwierdzić że nie spał ze dwa dni.
-Jakie pokemony ma pan dla nas ? - zawołał podekscytowany Azyl.
-Spokojnie, mam akurat dwa pokemony do rozdania więc zadzwoniłem do waszej mamy o natychmiastowe przybycie. Chodźcie za mną ... - powiedział i skierował się w stronę wielkiej szklanej kopuły. Azyl prawie padł z wrażenia. Przed jego oczami pojawił się nienaturalnie ogromny las deszczowy.
-Wow, Las na chacie ... Ekstra ! Można się załatwiać gdzie chce i mama na ciebie nie krzyczy.
-Yyy ... Tak - odpowiedział zbity z tropu Elm.
-A gdzie twoj przyjaciel ?
Shadow gdzieś zniknął.
-Fuck, wystarczy raz spuścić go z oczu i odrazu znika. SHADOW !!! GDZIE JESTEŚ !!!
Azyl wrócił się do wcześniejszego pomieszczenia i zobaczył przyjaciela który kucał i uważnie spoglądał na małego pokemona. Alan od razu rozpoznał Larvitara.
-Tak, to jeden z pokemonów który możecie wziąć - powiedział Profesor który niezwłocznie pojawił się obok Alana.
-A gdzie ten drugi, ziomuś ? - spytał niecierpliwie Azyl.
-Za chwilę się pojawi ... O to on ... - i wskazał na pędzącego w ich stronę czarnego psa.
-HOUNDOUR !!! Zaklepuje go !!! - krzyknął Azyl widząc pokemona.
-Dobrze, więc obydwoje macie swoje pierwsze pokemony.
-Mi tam pasuje - odezwał się Shadow ciągle wpatrując się w Larvitara, jakby wierzył że ten pokemon jest mu przeznaczony.
-Hurraaa !!! Ruszamy w przygodę pokemon !!! Chodź Houndour - krzyknął szczęśliwy Alan i już ruszał w stronę drzwi.
-Chwileczkę ! Zapomniałeś swojego pokeballa dla Houndoura ...
-Nie jest nam potrzebny, co nie mały ? - Houndour kiwnął głową i ruszył za Azylem.
-Poczekaj ! Jeszcze muszę wam dać Pokedexa i Pokeballe, jak będziecie łapać pokemony?
-Dobra, dobra, tylko się pośpiesz
-Azyl idioto, jak ty się odzywasz do faceta który z własnej ręki ci daje pokemona i jeszcze prosi cie zebys przyjął pokedex i pokeballe - Shadow wstał i odwrócił się w jego kierunku
-Masz jakiś problem cioto ?
-Możemy porozmawiać na dworze.
-Ehh ... Uspokójcie się, trzymajcie pokedexy, pokeballe i wynocha - Profesor Elm chwycił ich za fraki i wyrzucił z laboratorium.
-Widzisz Shadow ... Nikt cie nie lubi - sarkastycznie powiedział Alan.
-Zamknij pysk ... Idziemy się spakować i ruszamy.
-Tak jest !!! Nareszcie nasza własna przygoda POKEMON !!!
Azyl, Shadow, Houndour i Larvitar ruszyli w stronę domu i już nie mogli się doczekać wspaniałych przygód które na nich czekają.

Ostatnio edytowany przez Azyl (2011-03-28 17:28:42)