Rozdział 1 - Los

12.07.1999, Ameryka, Nowy Jork godzina 24:00

Biegnie dziewczyna ścigana przez uzbrojonych mężczyzn. Z oddali słychać strzały, krzyki ludzi, syreny. Skręca ona w ciemny zaułek, gdy ludzie tam wbiegają zatrzymali się, coś ich przecina na wylot i ucieka dalej... ciągle jest ścigana. Gonią ją czołgi, helikoptery i pewien Chłopak. Uciekała, zaczęła się męczyć, nagle potyka się i upada. Nie wie co zrobić w końcu wstaje i ucieka dalej, chłopak jest coraz bliżej, a dziewczyna opada z sił. Chłopak wyjął sztylet i się zamachnął... Wreszcie ona budzi się, cala przepocona i przerażona mówi do siebie: - Znów zły sen... - Po tym poszła do łazienki się ogarnąć. Wyszła ubrana, na zegarku była godzina 2:00 AM, wyszła z domu na dach, obserwując miasto... Zero żołnierzy, helikopterów i innych tych rzeczy. - ...Co on oznacza? - Znów mówi do siebie siadając i myśli patrząc w gwiazdy. Niebo było bezchmurne, a gwiazdy dobrze widoczne, dziewczyna w końcu zasypia na dachu...

12.07.1999, Europa, Włochy godzina 2:15

Dwóch żołnierzy patroluje okolice, coś patroluje cały obszar, był to jakiś smok. Żołnierze zwracali się do niego przez radio i oczywiście jak to ludzie żartowali... Nagle coś rusza się na dachu... smok zauważa, że jest to pokemon i od razu zaczyna pikować na niego, cień znika, a smok zaczyna się rozglądać po innym obszarze jakby nic się nie stało. Nagle sytuacja ponawia się kilka razy, smok zaczyna się powoli wkurzać. Zatrzymuje się w bezruchu i po chwili znów widać cień pokemona... tym razem w rękach chłopaka, który z nieba spada na ziemię. - Mam tu coś. - Powiedział tylko i dał zwłoki Umbreona w ręce żołnierzy. Chłopak oddalił się powolnym krokiem, a ci zasalutowali i dalej wrócili do roboty wyrzucając pokemona. Chłopak chciał wrócić do domu, ale przez radio usłyszał krzyki kumpli z oddziału. Pobiegł tam natychmiast wyciągając sztylet. -Piętnaście minut.- Rzekł głos w oddali... -Wychodzisz z formy. - Powiedział znów tajemniczy głos i coś zaatakowało go od tyłu, chłopak ledwo uniknął ciosu. Sztyletem zaatakował oponenta w brzuch, miecza nie wyciągnął. - No i kolejny załatwiony... - Powiedział z ironicznym tonem i sprawdził czy przeżył ktokolwiek... niestety, nikt nie przeżył. Chłopak wrócił wreszcie do domu i położył się na wyrko. Zasnął potulnie jak baranek. Wstał dopiero późnym południem, przez wezwanie. Ubrał się, umył, itp, wyszedł z domu i wszedł na dach. Dostał rozkaz przeniesienia się stąd do grupy nacierającej na... cóż za zbieg okoliczności, na Nowy Jork... Chłopak ma złe przeczucia i odmawia wzięcia udziału w misji... w końcu szef zgadza się, aby tylko obserwował postęp z powietrza i wkroczył kiedy będzie trzeba. Cała akcja miała rozpocząć się za 7 dni, oddział składał się z 50 żołnierzy, 10 medyków, 10 helikopterów i 5 czołgów, ahh i chłopaka o imieniu Fabio Rutelli...

Tego dnia godzina 13:14 Nowy Jork

Dziewczyna o imieniu Kate przechadza się obojętnie po ulicach rozmawiając z kilkoma ludźmi ze szkoły i robiąc po drodze zakupy. Wraca do domu i najzwyczajniej w świecie robi obiad... o godzinie 14:01 skończyła i przeszła na tyły domu. Była tam prawdziwa puszcza, zarośnięta drzewami, wyglądało to bardzo pięknie, tu i tam latały jakieś cienie. Kate bez problemu się tu odnalazła... po kilku sekundach zobaczyła wejście do małej jaskini. Weszła do niej powolnym krokiem. Było ciemno, lecz ona dalej szła... nagle, zapalają się wszystkie pochodnie, a dziewczyna wchodzi do ciemnego, dużego i zimnego pomieszczenia, przed Kate pojawia się jakiś pokemon... w sali jest tak ciemno, że nic nie widać. Rozmawia ona z pokemonem jak z człowiekiem i po chwili wychodzi z jaskini i z domu. Ruszyła do pracy... jej praca była cięższa niż każda inna... wyszła na miasto... doszła do opuszczonej bazy wojskowej i wsiadła do pierwszego lepszego pojazdu. Ruszyła gwałtownie otwierając bramę i wyjeżdżając do innego miasta...
Godzina 15:00 Europa, Polska. Dziewczyna wychodzi z pojazdu, ale nikt nie zwraca na to uwagi. Trzech żołnierzy podbiegło do niej i zeskanowało ją... nic nie wykryli to ją puścili. - Ha. Żałosne, nawet nie wysiliłam się z ukrywaniem mocy. - Powiedziała ironicznie odchodząc z uśmieszkiem. - To, miałam tu znaleźć 3 pokemony... hmm to coś dla mnie... - Powiedziała i skoczyła wyżej niż człowiek, ale niżej niż 4 piętrowy budynek. Wskoczyła na niski dach i obserwowała miasto... ludzie żyli zwykłym rytmem tylko co kilka przecznic toczyły się walki żołnierzy ze stworkami... - Trzy pokemony typu: Ogień, Smok, Trawa. - Powiedziała do siebie i  zaczęła poszukiwania. Ognistego pokemona znalazła prawie od razu, był to Blaziken, poszedł z nią znając powagę sytuacji. Smoka szukała przez kilka godzin, ale nic nie znalazła. Przez ten czas znalazła też Meganium, ona również się przyłączyła. No nic, musiała szukać do skutku... jest już wieczór i dalej nic, Kate trochę się zmęczyła, ale szukała dalej stworka typu smok... Znalazła wreszcie małego Gible'a pod stołem w ruinach sklepu zoologicznego. Wzięła go i wróciła do pojazdu, żołnierzy przy nim nie było to skorzystała z okazji i wsiadła do niego wkładając ostrożnie poke-smoka. Podjechała do pozostałej dwójki i oni wsiedli, oczywiście podczas podróży wszyscy zasnęli, a auto pilot zaprowadził ich do domu. O godzinie 20:13 byli z powrotem w Nowym Jorku. Dziewczyna znów poszła z pokemonami na tyły do swojej jaskini, poszła znów do ciemnej sali i znów rozmawiała z pokemonem. On pochwalił ją, a ta wyszła i poszła spać normalnie wykończona dziewczyna.

Rozdział 2 - Zmienna dziewczyna i Ognisty Chłopak

13.07.1999, Ameryka Nowy Jork godzina 10:00

Dziewczyna przechadzała się po ogrodzie oglądając różne pokemony latające na lianach i oczywiście też naturalnie. Nagle coś pika w jej rękach. Jest to malutki komunikator, Kate weszła znów do jaskini. Tym razem rozmawiała w lepiej oświetlonym pomieszczeniu z pokemonem, jest to Shiny Metagross. - Moje źródła donoszą, że w Grecji i gdzieś tutaj są stworzenia, które mogą nam pomóc. Musisz ich przekonać, aby tak się stało. - Powiedział i pokemon znikł, a dziewczyna wyszła z jaskini. - Kolejne zadanie. Przynajmniej gdzieś blisko. - Powiedziała i ruszyła na patrol po Nowym Jorku. Skakała po dachach obserwując wszystko co by ją zainteresowało. Nagle zauważa pewną dziewczynę w różu, dziwi to Kate ponieważ każdy miał zazwyczaj ubrania czarne, białe lub zielone czy coś takiego, ale nie tak jaskrawe. Więc zainteresowała się nią i ciągle obserwowała z dachu. Dziewczynka podeszła do sklepu i coś kupiła, wychodząc zapłaciła. Wtedy Kate zeskoczyła z dachu i powiedziała - Hmm kim jesteś dziewczynko?? - Ona nie odpowiedziała, bała się, że dziewczyna coś jej zrobi. - Nie bój się mnie. Ja potrzebuję twojej pomocy. Jestem Wybrańcem, ale nie rozmawiajmy o tym tutaj. - Powiedziałam i podałam dziewczynie rękę. Ona się przełamała, ale nie przedstawiła się mimo to do ręki dostała list. Otworzyła go, a Kate już tutaj nie było. W kopercie była kartka, a na niej: Witaj, zapewne możesz mi pomóc w pokonaniu ludzi, więc chcę cię prosić o przyjście do mojego domu o godzinie 2:00 w nocy. Dziękuję z góry. W kopercie była też kartka z adresem, Didi poszła po resztę zakupów, aby nie zwracać aż tyle uwagi poszła kupić nowe ciuchy i coś do makijażu po tym kupiła coś do jedzenia i picia, wróciła do domu i zrobiła obiad i kolację w jednym. Zrobiła obiado-kolację, zjadła wszystko i zaczęła się przebierać w swobodniejsze i nie rzucające się w oczy ciuchy, oczywiście siedziała przy tym w łazience 3 godziny. Dziewczyna z listu była już w Grecji!

Tego samego dnia Europa, Grecja godzina 14:00

Tutaj jest o wiele spokojniej... nie ma ciągłych hałasów i walk żołnierzy, chodź zdarzają się. Przez ulice idzie żołnierz, za nim pewien chłopak, idą oboje spokojnym krokiem, gdy nagle żołnierz się odwraca, chłopak znika, a ten idzie dalej. - Mam wszystko co chciałem. - Powiedział i ruszył w swoją stronę. Chłopiec idąc zobaczył żołnierzy torturujących Arcanina. On się bronił, ale był już strasznie słaby i wykończony. Chłopak podszedł i złapał za plecy jednego, jego ręce się zapaliły, a żołnierz spłonął. Inni zareagowali, ale ten doszczętnie ich spalił zanim cokolwiek mu zrobili, obejrzał pokemona, był w złym stanie. Chłopak wpadł na pomysł i przekazał mu część swojej energii ognistej. Arcanine powoli wstał na nogi i podziękował. Ognisty chłopak zniknął, a pokemon odszedł w swą stronę. - Jak oni mogą wygrywać z pokemonami, skoro ja normalnie mogę ich załatwić. - Mówi w cieniu obserwując żołnierzy. - To co trzeba znaleźć tego gościa, który jest za to odpowiedzialny! - Wrzasnął i wszyscy odbiegli, a w cieniu stał śpiący chłopak. Żołnierze go szukali przez godzinę, ale bez skutku, chłopak wreszcie wstał i szybko zorientował się o co chodzi. Zaraz podszedł do żołnierzy i powiedział - Witam panów! Mnie szukacie?? - Powiedział ze złowrogim uśmiechem, gdy nagle jego ręce się zapaliły, a jeden z żołnierzy padł ze spaloną mordą. - Kto następny?? - Spytał, a ci zaczęli strzelać. Ten w sumie też, ale kulami ognia. Nagle jeden żołnierz spytał się: -Kim jesteś?? - Chłopak rzekł tylko - wybrańcem, o imieniu Kitai Yaiba - i odszedł. Jest już wieczór. Godzina 19:23 po dachach znów wałęsała się dziewczyna szukając ognia. Tak szukała ognia, tym posługuje się kolejny z wybrańców. Wreszcie zobaczyła pożar. Na palącym się budynku leżał chłopak. Kate podeszła tam i zobaczyła, że on śpi... nie wiedziała jak go wybudzić bo ogień to jej słaba strona. Wreszcie skoczyła wysoko i wskoczyła na miejsce, w którym nie było ognia. - Hej pora wstawać! - Wrzasnęła dziewczyna i poszturchała chłopaka, ten wstał. - Kitai Yaiba?? Jeśli się nie mylę. - Powiedziała z uśmiechem, a on odpowiedział - Ta, bo co?? - Zdążył powiedzieć, a dziewczyny już nie było, na jego klacie leżał list. Kitai ugasił pożar wchłaniając ogień i poszedł do siebie do domu. Godzinę później jest na miejscu, a Kate pewnie w połowie drogi. - Co to jest do cholery?? - Spytał się siebie i otworzył list. Było w nim napisane: Witaj, zapewne możesz mi pomóc w pokonaniu ludzi, więc chcę cię prosić o przyjście do mojego domu o godzinie 2:00 w nocy. Dziękuję z góry. PS Jak nie przyjdziesz to nie będzie piwa! Chłopak się zaśmiał głośno i szyderczo. - Skąd ona wie co ja lubię najbardziej?? To idziemy do niej! - Powiedział chłopak do pokemona podobnego do tego, którego uratował tylko, że on był złoty. Jest już późno, chłopak poszedł na dach domu i emm... zasnął?? [WTF? Co on tyle śpi.] Na podwórku było ciepło, wiał lekki chłodny wiaterek. Chłopak wstał w nocy o 23:13 i ruszył do Nowego Jorku na to spotkanie.

Rozdział 3 - Spotkanie

14.07.1999 Ameryka, Nowy Jork godzina 24:00

Spokojna i beztroska noc. Nie działo się tu nic nadzwyczajnego, oprócz dziewczyny, która skakała po dachach, a tak to normalka. Nagle, niebo spowiły chmury i po chwili rozpoczęła się burza, niby to jest normalne, ale występowała ona tylko na obszarze 20x30. Kate postanowiła to sprawdzić... W epicentrum burzy znajdywała się pewna dziewczyna, Kate zainteresowała się jej mocą i podeszła ostrożnie do dziewczyny.
- Kim jesteś?? - Spytała dziwna osoba stojąca w środku burzy.
- Jestem Kate, doszłam do ciebie i prawie kilka razy jebnął mnie piorun, ale to nic takiego. - Rzekłam trochę zła. Dziewczyna nie zaprzestała wytwarzania burzy, a ona się rozrastała.
- No cóż to trzeba uważać gdzie się staje. - Powiedziała, a na dachu obok obudzony przez złotego psa wstał emm... co chwile śpiący chłopak Kitai.
- O kurwa WTF, a to tylko ty. - Powiedział i zobaczył rozrastającą się burzę, natychmiast zeskoczył na ziemię, zauważył dwie dziewczyny, które rozmawiały, jedna z nich była odpowiedzialna za ten harmider.
- Ej może któraś to wyłączy?? Spać się nie da! - Powiedział chłopak z ognistymi rękoma, lekko wkurwiony.
- W twoich snach. - Powiedziała i skierowała większość piorunów na chłopaka przez co burza się trochę skurczyła. Chłopak z lekkością uniknął tego.
- Gdzie moje maniery?? Jestem Kaguya Koizomu. - Dodała szybko dziewczyna.
- Miło mi, Kitai Yaiba. To już się znamy. - Powiedział i zaczęła się walka. Kitai zaczął biec na dziewczynę, przy okazji rozpalił sobie ręce. Dziewczyna skierowała pełną moc burzy na chłopaka, trafiła 1/2 piorunów, chłopak się ostro wkurzył i kopnął ją z półobrotu ognistym butem, przerywając burze. Kate tylko patrzała na ich walkę, ale odsunęła się jednak nieznacznie. Kaguya wyciągnęła miecz i naładowała go energią elektryczną wyskoczyła wysoko i zamachnęła się chłopak chwycił miecz między ręce, wtedy Kaguya uśmiechnęła się i poraziła chłopaka. Wstał lekko osłabiony i walnął ją z pięści, dziewczyna zablokowała ruch swoim mieczem i uderzyła go kulą elektryczności, chłopak zdołał uskoczyć. Była już godzina 1:05, a oni wciąż się bili, lecz już opadali z sił. Kaguya zdołała wysłać mu tylko trzy elektryczne pięści i dwa elektryczne kopniaki, Kitai uniknął piąch i walnął jej z kopa. W końcu dziewczyna się wkurwiła i wysłała całą energię z miecza w postaci promienia do niego. ten padł na ziemię, ale żył. Kate podeszła do niego i podniosła go, niosąc go tak poprosiła, aby Kaguya Koizomu poszła z nią na spotkanie wybrańców, ta ostatecznie zgodziła się.

Godzina 2:00 dom Kate

Cała umówiona trójka zjawiła się w jej domu, oczywiście Kitai spał, ledwo żywy, Kaguya też była wyczerpana. Co prawda tylko Didi musiała dojść, ale dała radę.
- No dobrze skoro wszyscy już jesteśmy to zaczynamy! - Powiedziała i zamknęła dom na cztery spusty.
- Jak wszyscy wiedzą toczymy wojnę z ludźmi, ale musimy ich pokonać. Nie koniecznie zabić, tutaj mam zamiar zgromadzić wszystkich wybrańców i zjednoczyć ich. Dlatego potrzebuję waszej pomocy. Musimy ich odnaleźć i przekonać do pomocy! Niektórzy oczywiście pomogą ludziom, lub już im pomagają, ale to tylko nieliczni wybrańcy. Pokemony nigdy się tak nie zhańbią. Musicie mi pomóc odnaleźć wszystkich wybrańców i też możliwie jak najwięcej pokemonów i zjednoczyć ich! Jaka jest wasza decyzja?? - Spytała z dużą nadzieją, a Kitai właśnie się obudził. Nie wiedział o co chodzi, ale pomimo to zgodził się. Kaguya długo myślała, lecz w końcu się zgodziła, co prawda niechętnie. Didi kiwnęła tylko głowom na TAK.
- Ostatnie moje słowa: Zakaz wchodzenia do ogrodu! - Powiedziała, a raczej wykrzyczała na cały dom. Wszyscy przytaknęli i poszli spać. Shiny Arcanine poszedł razem ze swym przyjacielem, do pokoju po lewej poszła Didi, a Kaguya poszła do pokoju obok Kate. Wszyscy poszli spać po wyczerpującym dniu, niezwykle szybko zasnęli Kaguya i Kitai.
W cieniu na dachu siedzi chłopak obserwując rezydencje Kate. Myślał co zrobić czy iść, czy zostać w końcu postanowił siedzieć i obserwować ich dłużej.

Ostatnio edytowany przez Moa (2012-08-19 17:29:55)