Z uśmiechem obserwowała pełzające po trawie zielone robaczki. Nie zamierzała ich jednak niepokoić walką lub rzucaniem w nich znienacka pokeballem. Były milutkie ale niezbyt skłonne do walki. Jako że pogoda dopisywała miała zamiar wyłożyć się plackiem na trawie i zażyć delikatnej kąpieli słonecznej gdy smuga ognia o mało jej nie trafiła. Spodziewała się że jako córka Giovanni'ego nie będzie miała zbyt łatwo skoro po całym regionie kręcą się sługusy jej ojca. Jednak nawet ona nie przepuszczała że ktoś może chcieć spalić ją żywcem. Dopiero po chwili jej wzrok padł na Vulpix. Ognisty pokemon był zupełnie sam... Nigdzie nie było osoby, którą można by wziąć za jego trenera. W dodatku znajdował się w miejscu, które takie pokemony najchętniej omijają szerokim łukiem.
- Co się stało maleńka - spytała spokojnie. Tak, przepuszczała że to samiczka nie tylko dlatego że przeważały w tym gatunku i to znacznie, ale też z powodu że jej Poochyena nie dostawała gorączki ze wściekłości jaką zwykle okazywała wszelkim samcom, nie ważne czy to chodzi o ludzi czy pokemony.

Uśmiechnęła się czule gdy mała Vulpix podeszła bliżej niej. Nie zamierzała jej jeszcze bardziej przestraszyć więc ograniczyła się do tylko niezbędnych ruchów.
- No, już spokojnie nic.... - niestety nim zdążyła dokończyć chociażby jedno zdanie przerwał im nagły wystrzał elektrycznej energii. 
Alonse była osobą, którą trudno czymkolwiek zaskoczyć ale widok członka "Galaxy" włóczących się głównie po regionie Sinnoh był prawie tak rzadki jak spotkanie oko w oko z Mew. Dotychczas raczej nie słyszano o ich wypadach poza "rodowy" region. Z pełnym spokojem przeniosła wzrok na kobietę, która śmiała się jakby przed chwilą uciekła z psychiatryka. Ruchem ręki dała znak Midnait by została z Vulpix, wiedziała już że to dlaczego była tak wystraszona i wcale nie miała ochoty tak tego zostawić. Nie bała się kobiety ani jej pokemona. Przez lata przechodziła treningi w których często zostawała sama przeciwko chordzie takich Magneton'ów w dodatku bardziej wytrenowanych. Ten, którego miała przed sobą nie potrafił nawet z tak bliska oddać celnego strzału. Pokręciła nico zawiedziona głową.
- Wiesz co robić - rzuciła w stronę Poochyen'y a sama chwyciła katanę i ruszyła bezpośrednio na elektrycznego pokemona uderzając w sam środek jego "głowy". Nie martwiła się o nagłe porażenie była na tyle wyćwiczona by w takich przypadkach zrobić szybki unik, zresztą nie wyjęła ostrza z pokrowca co amortyzowało do reszty ewentualny ładunek, a nawet jakby co to rękojeść była z drewna. Co do pokemona wiedziała że to przeżyje, jej celem było tylko ogłuszenie. Jeśli chodzi o Midnait jej zadaniem było pilnowanie by Galaxóka nie sprawiała problemów, w przypadku gdyby tak było miała ją po prostu zaatakować... czym a to już zależało tylko od małej poke-wilczycy i jej nastroju, który najlepszy wobec obcej raczej nie był.

Jakie to życie jest dziwne. Ma teraz za wroga kobietę, której jedynym pokemonem jest magneton z refleksem gorszym od ślepego psyducka o celności już nie wspominając. Miała tylko nadzieję że następnym razem przez to zapowiadane ciągle "zło" zdąży się chociaż zorientować że walczy. Nie miała najmniejszego zamiaru jej odpowiadać anie chociażby tłumaczyć gdzie i jak się wytrenowała. Zresztą nawet gdyby spróbowała nie zdało by się to na wiele. Niektórym ludziom jednak ciężko cokolwiek wbić do głowy. Bardziej ją zastanawiał jednak powód dlaczego ta członkini teamu Galaxy przybyła do Kanto. Chęć schwytania Vulpix'a definitywnie odpadała przecież one występują również w Sinnoh, cóż miała już okazję stwierdzić że nie jest zbyt rozgarnięta i równie dobrze mogła tu przybyć za byle Caterpie. Jednak nie zmierzała się tym zamartwiać. Takie rzeczy i tak wychodzą w przysłowiowym "praniu".
- No już maleńka - powiedziała ciepłym głosem otaczając ramieniem Vulpix  - nie ma się już czego bać, prawda - uspokajała ją.

No cóż jak nie jedno to drugie. Widząc przydupasów swojego ojca wiedziała już wprawdzie czemu Vulpi była taka przestraszona ale to nie tłumaczyło pojawienia się Mis. "właśnie uciekłam z psychiatryka" galaxy. Tu było o tyle łatwiej że ze względu na swoje pochodzenie była bardzo respektowana wśród członków tego zespołu choć nikt poza nimi nie wiedział o jej prawdziwych korzeniach. Cóż nikt też nie wiedział że jej ojciec jest też ich szefem. Tym lepiej dla niej, obejdzie się bez większych problemów. Przysłuchując się rozmowie mogła już miej więcej stwierdzić że przynajmniej część Vulpix'ów została schwytana., a ona nie wiedziała gdzie je trzymają. Wyjście było tylko jedno - śledzić ich. Ruchem ręki dała znak pokemonom by poszły za nią. Ruszyła zachowując odpowiedni dystans by zarazem ich nie zgubić jak i nie zostać zauważoną.

Szczerze ? Spodziewała się jakiegoś większego wyzwania niż walki z dwoma pachołkami jej ojca. Pozostawało mieć nadzieję że będą mieli przynajmniej więcej rozumu niż spotkana wcześniej Galaxy. Jednak z toku ich rozmowy raczej zaczynała w to wątpić patrząc na złapane pokemony widać było że stawiali raczej na ilość a nie jakość. Vulpix'y owszem należały do rzadkich pokemonów ale zarówno Mankey'e jak i Psyducki może również nie tak liczne jak Caterpie ale też nie trudno było natknąć się na ich stada jeśli wiedziało się gdzie szukać. Wyjątkiem od reguły był squirtl w przeciwieństwie do reszty tu dopatrzyła się tylko jednego przedstawiciela tego gatunku. Dobra, dalszym filozofowaniem zajmie się jak już się z tym problemem upora.
- Nie wydaje mi się by ten plan miał jakąkolwiek przyszłość - powiedziała wyraźnie i stanowczo ujawniając się opryszkom. Za względu na swoje pochodzenie miała pewną psychologiczną przewagę nad nimi choć nie była też zupełnie pewna czy nie są oni nowicjuszami nie znającymi się na niczym konkretnym. W takich przypadkach też nie zamierzała rezygnować a jedynie nieco się "rozerwać".