Cały czas zafascynowana rozglądałam się wokoło. Gdy poczułam pociągnięcie za rękaw, spojrzałam w tamtym kierunku. Tatuaż, co to? Chyba coś co jest widoczne. Pojęcie bólu znałam, i to bardzo dobrze... Nie wiedziałam zbytnio, co odpowiedzieć, więc w końcu powiedziałam jedno krótkie słowo:
- Tak - odpowiedziałam chłopczykowi.
Dość ciekawe. Nie wiedziałam, czy czekać aż coś znowu powie, czy iść, ale w końcu zdecydowałam się znowu ruszyć.

O, kolejne bardzo ciekawe miejsce... Bardzo dużo przeróżnych zapachów, tylko trochę zbyt głośno... Naciągnęłam czapkę bardziej na uszy, by po chwili chodzić po tej dzielnicy i wszystkiemu się przysłuchiwać. Jak już zdążyłam stwierdzić, na nic mnie "nie stać". Mimo wszystko było tu bardziej ciekawie, a w pozostałych sprawach postaram się zorientować jak będę w stanie normalnie porozmawiać... Chyba źle, że w ten sposób odpowiedziałam chłopczykowi, ale tym się obecnie nie przejmowałam. No i... straszny gwar, że też ludzie bez kłopotu się w tym wszystkim odnajdują...

Westchnęłam. Chyba na dzisiaj starczy chodzenia po tym mieście. Byłam bardzo zadowolona, bo posłuchałam dość dużo rozmów i na dodatek mogłam z bliska zobaczyć jak mniej-więcej wygląda życie w takim mieście. Ruszyłam więc w kierunku lasu. Tam najwyżej poszukam jakichś owoców czy pozwiedzam okolice. Był teraz taki spokój... Chociaż na myśl o tym co przeżyłam w laboratorium to aż ciarki przechodziły mnie po plecach. Rozmyślałam też o tych rzeczach, co je usłyszałam. Wysokie ceny mnie nie interesowały, pożar to już po fakcie, chociaż ciekawy temat... Najbardziej zastanawiający byli ci złodzieje, chociaż wolałabym się na nich nie natknąć.

- O nie! - jęknęłam.
Czym prędzej sięgnęłam po czapkę i założyłam ją sobie na głowę. Chyba nieco zbladłam. Miałam nadzieję, że nikt tego nie zauważył... Podniosłam się z ziemi i teraz z przyśpieszonym krokiem szłam w kierunku wyjścia z miasta, po czym do lasu. Rety, żeby też się wywrócić...

Spojrzałam tylko na mężczyznę. Nieciekawie... Jak tylko wyszłam z miasta to szybko ruszyłam w kierunku lasu. Jak wokół nas nie było już ludzi to wykorzystałam swoje zdolności i jednym susem skoczyłam na gałąź pobliskiego drzewa, by tak przeskakiwać z jednego na drugie. Facet na pewno nie będzie w stanie mnie tak gonić... Nie wiedziałam czy to konieczne, ale wolałam nie ryzykować.

Odetchnęłam z ulgą. Jak się jeszcze kawałek oddaliłam, to usiadłam na jednaj z gałęzi i zaczęłam się rozglądać wokoło. Gdybym była ostrożniejsza, czapka by mi nie spadła... No i nie wiedziałam, czy teraz będę mogła wrócić do miasta, bo ten mężczyzna może tam być... Teraz w lesie raczej nikogo nie spotkam, więc zdjęłam czapkę, ponieważ na dłuższą metę jest to dość dokuczliwe. Schowałam ją do torby i zsunęłam się z drzewa, po czym już spokojnie szłam przez las. Może akurat trafię na coś ciekawego.

A myślałam, że dał sobie spokój z gonieniem mnie... Spojrzałam bardzo zdziwiona na mężczyznę. Przecież ja teraz nie mam czapki! Nie byłam zbyt pewna, co teraz robić, ale postanowiłam tym razem nie uciekać, może akurat nie ma złych zamiarów. Czy często tędy chodzę? To moja codzienna trasa...
- Tak... - odpowiedziałam mu niepewnie. - Kim jesteś? - zapytałam w końcu mężczyznę i czekałam na odpowiedź.