Chłopak na pogodę tego dnia nie mógł narzekać. Choć wiał lekki chłodny wiaterek, to nie był on raczej przeszkodą, a wręcz przeciwnie, dawał orzeźwienie przy gorących promieniach słonecznych, które od czasu do czasu wyglądały zza szaroniebieskich obłoków znajdujących się na niebie. Wokoło drogi, którą szedł rosły jeszcze młode drzewa, a na to wskazywał ich niewielki wzrost. Szum wzbudzonych przez wiatr liści rozbrzmiewał w okolicy, choć wędrowiec zdawał się go nie słyszeć. Za drzewami zaś znajdowała się łąka. Była ona domem wielu dzikich pokemonów, wystarczyło tylko dobrze poszukać jakichś nor, gniazd, bądź też kopczyków ziemi.

Rooma biegał sobie po polance łapiąc motylki latające wokoło, a jego trener, który leżał obok, przyglądał się temu. Wiaterek był mniej odczuwalny pośród traw, ale chłodna ziemia dawała więcej przyjemność niż on.
Chłopak zamknął oczy i po chwili, nieświadomie znalazł się w objęciach krainy Morfeusza. We śnie zobaczył cel swojej podróży, czyli legendarnego pokemona Victini'ego. Kiedy zaś się obudził był już wieczór, a jego pokemon leżał obok niego na kępce zwiniętej trawy.

Wędrując tak przed siebie przez czarne jak smoła otoczenie, zauważył że w wszedł do lasu. Jego uszom dały się usłyszeć różnego rodzaju dźwięki, a to szmery, od czasu do czasu odgłosy latających pokemonów, a nawet... szepty. Niestety, nie widział nic, gdyż jak tylko minął kilka pierwszych drzew wokoło niego pojawiła się gęsta mgła.

Nie udało mu się jednak zlokalizować źródła tych głosów, gdyż rozbrzmiewały one z każdej strony. Co róż zdawało mu się że jakieś stworzenie przebiega za nim, lecz kiedy się obracał niczego tam nie było. Pokedex też nie zlokalizował żadnego pokemona. Nieszczęście sprawiło że w pewnej chwili potknął się o coś z ziemi. Kiedy obrócił się by spojrzeć co spowodowało jego upadek nie zobaczył niczego co mogło się do tego przyczynić...

Twój pokemon, choć szczerych chęci i ciągłego węszenia nic nie odszukał. Zaskamlał niezadowolony i podszedł do ciebie, ocierając się o twoją nogę. Najprawdopodobniej zapragnął wrócić do pokeball'a, co uczyniłeś. Gdy tylko twój kompan zniknął, coś pchnęło cię na ziemię. Nieco zdezorientowany odwróciłeś się na plecy i kilka metrów przed tobą w ciemnościach, pod drzewem, ujrzałeś parę czerwonych ślepi, które wpatrywały się w ciebie intensywnie. Miałeś nawet wrażenie, że owy stwór zbliża się wolno do ciebie.

Pokedex niestety nic nie odgadnął, gdyż w chwili gdy go wyciągnąłeś, owy cień zniknął. Mocno zaniepokojony, rozejrzałeś się i ujrzałeś znów ten sam cień, znacznie bliżej. Wielkie oczy świeciły jasno i przerażająco. Już chciałeś zerwać się do biegu i spieprzyć z tego cholernego lasu, lecz owy ktosiek znów zniknął i pojawił się przed tobą. Krzyknąłeś krótko i z cichym westchnieniem zdałeś sobie sprawę, że to tylko Gastly. Jego wielkie oczy wpatrywały się w ciebie jakby chciał wykraść ci dusze i wydał z siebie bliżej nieokreślony dźwięk. Uniosłeś brew w zdziwieniu, nie mogąc otrząsnąć się z tego, że powodem tego całego cyrku był zwykły Gastly.

Gastly spojrzał na chłopaka, a następnie zaśmiał się na całe gardło... jeśli można tak powiedzieć. W odpowiedzi na twoje pytanie kiwnął "ciałem" i czekał aż przygotujesz się do bitwy.