Dziennik Rudego wpis 59
- Nie myślałem że kiedykolwiek wpakuje się w takie gówno. Ostatnio napady mutantów zdarzają się coraz częściej. Jeśli tak dalej pójdzie będę musiał się przeprowadzić, co w zimowym klimacie nie jest wcale łatwym zadaniem. Dodatkowo kończy mi się już woda, a najbliższe źródło znajduje się daleko stąd. Nie... nie mogę tutaj zostać. Gdy tylko wstanie słońce spakuję swoje rzeczy i idę w pizdu.
Mężczyzna zamknął kartki dziennika i położył go na skrzyni. Następnie przykrył się ciepłą pierzyną i zasnął. Obudziły go promienie słoneczne oraz dobijanie do drzwi. Mężczyzna szybko zerwał się z łózka i wyjrzał za okno. Zobaczył tam dobijającego się do drzwi zombie. Nagle pojawiło się jeszcze 2.
- Kuźwa!
Krzyknął, po czym zabrał pistolet i ruszył biegiem na środek pokoju. Rozerwał kawałek dywanu. Znajdowała się pod nim klapa do podziemnego tunelu.
- Nie dam się wam tak łatwo skurczybyki!
Krzyknął po czym szybko otworzył klapę i wszedł do środka. W momencie w którym zamknął klapę zombie udało się wedrzeć do środka. Udało im się otworzyć zejście i ruszyli za mężczyzną. Gdy ten dotarł już do miejsca gdzie miała znajdować się drabina... nie było jej tam. Wyjście zostało przysypane tonami ziemi.
- Jasna cholera! Po tylu zamieciach ziemia mogła się zasypać. Powinienem to był przewidzieć.
Było już za późno zombie zbliżały się do niego. Ten był jednak zbyt przerażony aby cokolwiek zrobić. Potwory go dopadły. Najpierw rozszarpały jego klatkę piersiową i wygryzły serce. Następnie zrobili to samo z głową i mózgiem. Minęło 50 lat. Zmienił się jedynie klimat - Problemy ludzi i świata zostały takie same. Tajemnicza postać w kapturze zbliżała się do domku. Słychać było krakanie wron. Otworzyła drzwi do chatki. Podeszła do skrzyni, zabrała dziennik, a następnie... odeszła.

Tak, to mój taki prolog. Mam nadzieje że się podoba.