Ptaszek chyba zapałał do ciebie czymś w rodzaju sympati bo nie protestował ani przed głaskaniem przez praktycznie niezbyt mało mu osobą ani przed ulokowaniem w twoich włosach, które biorąc pod uwagę jego rozmiary mogły służyć mu za przytulne gniazdko. Pomysł był dobry ale nie przewidziałaś jednego - toru lotu owych "beczek". W tak ciasnym i mocno wzmacnianym pomieszczeniu Miltanki posłuchały polecenia ale nie miały najmniejszego wpływu na to gdzie się odbiją. W związku z tym twoje położenie nie plasowało zbyt pozytywnie. Wnętrze błyskawicznie zamieniło się w coś rodzaju gry w zbijaka w ciasnym pomieszczeniu z udziałem wyjątkowo dużych, różowych piłek. Natu chyba czarno widział swoją przyszłość w tym "pudle" bo bez ostrzeżenie oderwał się od twoich włosów i zaczął energicznie wymachiwać w powietrzu swymi żółtymi skrzydełkami krzycząc coś w rodzaju "Coś ty najlepszego zrobiłaś". Miał rację jednak to nie był koniec niespodziewanych zdarzeń z udziałem tego maluszka. Nim zdążyłaś cokolwiek zrobić wnętrze mechanicznego taurosa znikło, a ty i poke-krowy zaliczyliście kolejny upadek tym razem jednak na miętką trawę. Kto by przepuszczał że ten Natu umie posługiwać się też teleportację.
- Pi, pichu - zawołała Pichu podbiegając do ciebie. Najwidoczniej ani jej ani Tsunie nic poważnego się nie stało, czego jednak nie można powiedzieć o machinie zespołu R, która była teraz tylko kupą metalowych odpadów.
- Nie wiem jak to jest że ciągle musisz wchodzić nam w paradę - powiedział Butch gdy razem ze swą partnerką wygrzebywali się na zewnątrz - ale wiedz że tym razem nam nie przeszkodzisz w misji specjalnej jaką nam powierzył szef kiedy ruszaliśmy do Jotho. Ale skoro już tu jesteśmy... - nie dokończył bo on i Cassidy zostali wyrzuceni w powietrze przez zbiorową beczkę rozgniewanych Miltanków. Jeśli chodzi o Natu to wylądował na twoim ramieniu i najwyraźniej szykował się do drzemki.
- Nic ci się nie stało - dobiegł cię głos Tsuny.

- Nie, im nic nie będzie - powiedział Tsuna podchodząc do ciebie - Dziękuję ci za pomoc w ratowaniu stada, ale jeśli chodzi o tego malca - wskazał ręką na spokojnie drzemiącego Natu - myślę że najlepiej będzie jak weźmiesz go ze sobą. Można powiedzieć że między wami coś zaczęło iskrzyć, a mieszkańcy okolicznych miast na pewno odetchną. Nawet jeśli ptaszek ma jak najlepsze chęci w przekazywaniu informacji ze swoich wizji prędzej wpędzi kogoś w histerię niż pomoże, sama wiesz że to może być dziwne gdy w jednej chwili siedzisz w ławce a w kolejnej ni stąd ni zowąd uciekasz przed stadem rozwścieczonych Nidorino.
Z Pichu też wszystko było w porządku, nie licząc drobnego guza który pojawił się najpewniej po wielokrotnym uderzaniu w robota zespołu R nic jej się nie stało.
- Jesteś trenerką, tak - stwierdził Tsuna - więc może udasz się do Violet City, jest tam sala w której można stoczyć walkę o odznakę. Jest zaraz za tym lasem, jak pójdziesz ścieżką na północ to na pewno bez problemu tam trafisz. Poza tym znajduje się tam słynna wieża Bellsprout'a - wskazał ręką kierunek - Jednak dziś jest już trochę późno. Może zostaniesz na noc - spytał. Miał rację słońce już prawie znikło za horyzontem, a Natu spał w najlepsze uczepiwszy się twojego ramienia, sama Pichu też wyglądała na porządnie zmęczoną całym tym dniem.

Tsuna zaprowadził cię do małego ale przytulnego pokoju na poddaszu. Po lewej stronie znajdowało się łóżko a po prawej biurko i półka z książkami. Pichu od razu zanurkowała pod ciepłą pościel szykując się do drzemki. Jeśli chodzi o samego Natu to dalej spał wczepiony w twoje ramię zupełnie nieświadomy faktu że weszliście do środka.
- To pokój mojej starszej siostry - wyjaśnił chłopak - aktualnie podróżuje po Hoenn jako koordynatorka, więc pomieszczenie robi aktualnie jako sypialnie dla gości. A co do książki to proszę weź ją jeśli pomoże ci przetrwać jakoś tę noc - zażartował na koniec - zaraz ci ją przyniosę - zaoferował i zniknął za drzwiami by po chwili znów się w nich pojawić tym razem z ową księgą w ręku - no to życzę ci dobrej nocy - oświadczył po czym z oczywistych powodów opuścił pokój. Delikatny trzask drzwi spłoszył Natu który zatoczywszy kilka okrążeń wokół twojej głowy wylądował na biurku i zaczął uważnie przypatrywać się książce.

Wprawdzie perspektywa podróży przez las nie była dla ciebie zbyt wielkim wyzwaniem, w końcu wychowywałaś się w takim środowisku ale wiedziałaś też że żyjące w nim pokemony mogą się zachowywać bardzo różnie jak zobaczą człowieka wchodzącego na ich teren. Co więcej nie wiedziałaś za wiele o tutejszych pokemonach jak i samym regionie. Na szczęście książka zdawała się chociaż po części to nadrabiać. Na której znajdowała się ilustracja Ho-oh widniał spis ciekawostek legend dotyczących owego ptaka.



Ho-oh jeden z mitycznych ptasich strażników regionu Jotho. Nazwany potencjalnym opiekunem i stwórcą Raikou, Entei i Suicune. Istnieje pogłoska że dokonał tego dzięki "świętemu ogniu" wydobywającemu się z jego wnętrza, wedle wierzeń ów płomień jest w stanie przywracać życie zmarłym dzięki czemu ptak może odrodzić się z własnych popiołów. Gdy słońce padnie na jego szkarłatno-złote skrzydła odbijające się od nich światło jest w stanie stworzyć tęcze. Istnieje mit mówiący że przy użyciu piór jego i Lugii można stworzyć pokeball o sile większej niż masterball.

Pod spodem widniało kilka odnośników do stron opisujących dokładniej legendy o dotyczące tego ptaka o których dowiedziałaś się czytając jego opis. Dane dotyczące interesującej cię wieży również były zawarte w książce.

Wybudowana ponad sto lat temu wieża Bellsprouta, nazywana również wierzą wahania stanowi nieodłączny symbol problemów i dylematów z którymi zmagają się początkujący trenerzy, którzy muszą opuścić rodzinne domy i samodzielnie zmagać się z problemami jakie im zgotował los. Swą unikalną nazwę zawdzięcza mitowi, który nawiązuje do przekonania że spotkanie Bellsprouta pomaga w łatwiejszym dostrzeganiu korzyści i wad podjętych decyzji. Również z tego powodu cała konstrukcja wieży jest oparta na jednym, solidnym filarze, który poprzez drgania łudząco podobne do poruszającej się łodygi Bellsprouta wprawia całą konstrukcję w delikatne, równomierne przechyły....   

Natu stający tuż obok na biurku zaczął dreptać wokół książki, widocznie ilustracje które widział w książce były mu po części znane z widzenia.

Natu widać bardzo się do ciebie przyzwyczaił bo siedząc na oparciu łóżka uważnie słuchał tego co masz mu do opowiedzenia o swoim regionie. Bardzo go to interesowało, a to nic dziwnego skoro nie był gatunkiem wolno występującym w Kanto. Chyba najbardziej przypadła mu do gustu opowieść o "specyficznej" liderce ale biorąc pod uwagę charakter ptaszka nie było to nic nadzwyczajnego. Prawdopodobnie już postanowił że wybierze się z tobą w podroż. Na razie jednak ani tobie ani jemu nie chciało bawić się w "sztuczki" z pokeballem, byliście na to po prostu zbyt zmęczeni. A osoba zmęczona niezależnie od tego czy to człowiek czy pokemon na niewiele się zdaje. W nocy miałaś bardzo dziwny ale realistyczny sen...

Stałaś na środku rozległej leśnej polany a przy twoim boku znajdowała się Raichu... czyżby to była pichu z przyszłości.  Przed wami beztrosko bawiło się stadko linii ewolucyjnej twojej elektrycznej myszy. Nagle wszystko zasłonił cień jakiejś wielkiej bestii, elektryczne pokemony zaczęły uciekać przerażone... bestia ruszyła za nimi.. niektóre nie zdążyły... nagle pojawił się Ho-oh.. bestii się wściekła... zaatakowała... nastąpił wybuch.. potem tylko ciemność i .... muczenie?

Miltenki muczały zza oknem widocznie czekając na poranną porcję paszy. Otworzyłaś oczy, słońce w tym regionie wstawało chyba o wiele za wcześnie zwłaszcza po ostatnich wydarzeniach. Jedynym, który sprawiał wrażenie wyspanego był Tsuna, który już krzątał się po polanie co mogłaś bez trudu dostrzec z okna.

Tsuna oderwał się na chwilę od Miltenków. Poke-krowy nie przejawiay na szczęście rzadnych negatywnych objawów, które mogły by być wynikiem wczorajszych przeżyć. Przyjeły to o dziwno z czystym spokojem i zachowywały się zupełnie spokojnie.
- Tak zwykle wstaje o tej porze by wypuścić stado na pastwisko - przyznał - masz zamiar teraz wyruszyć do sali by stoczyć walkę o odznakę, tak - spytał.
- Tu.. tu - usłyszałaś za sobą. W twoim kierunku leciał mały Natu, ptaszek szybko i zwinnie wylądował na twoim ramieniu zachowując się jakby znaliście się już kupę czasu.
- Chyba ktoś się do ciebie bardzo przywiązał - zaśmiał się chłopak. Chyba miał rację gdyż zielonopióry pokemon wcale nie miał zamiaru nigdzie odlatywać, a wręcz przeciwnie wczepiony w ciebie swymi pazurkami najwyraźniej czekał na to by z tobą w końcu gdzieś wyruszyć w podróż o której mu wczoraj tyle opowiadałaś.

Natu przez chwile bacznie przyglądał się czerwono-białej kuli z widocznym zainteresowaniem. Po czym delikatnie stuknął w nią dziobem a czerwone światło natychmiast wessało go do środka. Natomiast twój pokedex został wzbogacony o szczegółowe dane dotyczące małego ptaszka, który zdawał się być bardzo utalentowanym przedstawicielem swojego gatunku.


Nazwa: Natu
Płeć: Samiec
Trzyma: ---
Charakter: Odważny
Ataki: dziobanie, podwójna drużyna, przewidywanie, teleportacja, dzielny ptak, hipnoza.

- Pi, pi - zawołała pichu zadowolona z nowego towarzysza a zarazem pierwszego schwytanego pokemona w regionie Jotho.
- Poczekaj - zatrzymał cię Tsuna - weź to chyba bardziej ci się przyda, a nam legendy tego regionu nie są zagadką - powiedział wręczając ci ową książkę i karton mleka - to specjalne mleko Miltank'a świetnie regeneruje zmęczenie wyczerpanym walką pokemonom wyjaśnił - No cóż chyba pozostało mi życzyć ci powodzenia i jak już będziesz szła przez ten las uważaj na Ariados'y te pajęczaki są bardzo natarczywe jeśli ktoś wchodzi na ich teren. Na szczęście nie atakują bez powodu ale to ich sezon godowy i mogą chcieć bronić gniazda. - ostrzegł na koniec.

I tobie i pichu brakowało dawnych towarzyszy ale teraz rozpoczynała się przed tobą podróż po zupełnie nowym, nieznanym regionie Jotho. Co do samych Ariados'ów na razie nie byłaś w stanie żadnego dostrzefc. Cóż, puki co i tak spotkanie z przyjaźnie czy wrogo nastawionymi przedstawicielami tego gatunku raczej ci nie groziło, był dopiero ranek a co za tym idzie do czasu ich nocnej aktywności jeszcze było daleko. Mimo to dobrze wiedziałaś że las zamieszkuje wiele różnorodnych gatunków i ta zasada na pewno nie obija. Puki co zaobserwowałaś już znajome z Kanto stada pigey'ów i tu i ówdzie przebiegające małe Rattata'ty. Na szczęście nie mogłaś narzekać na nudną wędrówkę gdyż po przejściu kilkunastu metrów w głąb lasu usłyszałaś czyjś krzyk.
- Ledyba, wracaj wiesz że nie lubię zabawy w chowanego w lesie - za wzniesienia na którym się zatrzymaliście było można dostrzec stworka przypominającego wielką biedronkę i biegnącą za nią na oko czternastoletnią dziewczynę z rozpuszczonymi, długimi różowymi włosami. Odnosiła wrażenie bardzo podobnej do sióstr Joy z tym że miała zupełnie inną fryzurę i oczywiście inny strój, który ani trochę nie przypominał typowego uniformu pielęgniarki.
- Pi, pi - zawołała nieco przestraszona tym nagłym hałasem Pichu uważnie obserwując nastolatkę i jej owadziego pokemona, które najwyraźniej biegły w waszą stronę.